Η "λαίδη" και ο "αλήτης"

Όλα τα βλέμματα στη Λισαβόνα απόψε, για τον μεγάλο τελικό του Champion's League που επισκιάζει κάθε άλλη αγωνιστική δραστηριότητα σήμερα Σάββατο.
Μνηστήρες φέτος η Ρεάλ Μαδρίτης και η Ατλέτικο Μαδρίτης, για πρώτη φορά στα χρονικά, έρχονται αντιμέτωπες 2 ομάδες από την ίδια πόλη στον τελικό. Αήττητη έφτασε μέχρι εδώ η Ατλέτικο, ενώ η μοναδική ήττα της Ρεάλ, ήταν με 2-0 στο Βεστφάλεν από την Ντόρτμουντ, για τα προημιτελικά του θεσμού. Η Βασίλισσα έχει στις τάξεις της τον πρώτο σκόρερ της φετινής διοργάνωσης, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, που έχει πετύχει μόνος του 16 γκολ, όσα πετυχαίνουν άλλες ομάδες σε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης. Αυτή είναι η πρώτη φορά που η Ατλέτικο θα διεκδικήσει το τρόπαιο, αφού πρώτη φορά φτάνει στον τελικό, σε αντίθεση με την Ρεάλ, που είναι η πολυνίκης του θεσμού με 9 κατακτήσεις, ενώ άλλες 3 έφτασε στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό. Για την Ατλέτικο, αμφίβολοι είναι ο Ντιέγκο Κόστα με τον Αρντά Τουράν, που τραυματίστηκαν στο παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής με την Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νου, με τον Ισπανοβραζιλιάνο, να πηγαίνει μέχρι και τη Σερβία να δει μια γιατρέσα να του γιάνει το πόδι. Φήμες ότι γύρισε με νερό Σερβίας για να το μοιράσει στους συμπαίκτες του να το πιουν να καρδαμώσουν πριν τον αγώνα, είναι ανεπιβεβαίωτες.

Αυτό είναι το Preview του αγώνα πάνω κάτω, το οποίο είναι γνωστό τοις πάσι και πάμε τώρα σε αμιγώς καφενειακή συζήτηση. Καταρχήν, η άποψη μου λέει, πως σε τέτοια παιχνίδια απαγορεύεται το ποντάρισμα. Όσοι θέλουν να διαβάσουν στοιχηματικό άρθρο, να περιμένουν μέχρι αύριο που έχει Β' Ισπανίας. Αυτά τα ματς, μαζεύεσαι με παρέα, τα βλέπεις και γουστάρεις το θέαμα, το σασπένς, την ηδονή που μπορεί να σου προσφέρει ένα 90λεπτο τελικού Champion's League. Γιατί πάνω απ' όλα είναι το ποδόσφαιρο, τουλάχιστον για μένα προσωπικά και ο τζόγος έρχεται σε 2η μοίρα. Σιγά μην τρώω τα νύχια μου για το ποιος θα νικήσει, πόσα γκολ θα μπουν, αν θα πάει το παιχνίδι στην παράταση ή στα πέναλτι και να πανηγυρίζω σαν τον μαλάκα ή να βρίζω ανάλογα. Όλη τη χρονιά το ζω αυτό, όπως και οι περισσότεροι που παίζουν στοίχημα, ας κάτσουμε λοιπόν να δούμε ένα ματσάκι να το ευχαριστηθούμε. Και όχι ένα απλό ματς. Ένα ματς που είναι τελικός Champion's League, εμφύλιος Ισπανικός πόλεμος και τοπικό ντέρμπι μαζί!
Για την Ατλέτικο, το μεγάλο στοίχημα είναι να μην γίνει μόδα, έτσι πιστεύω εγώ, εκτός του να κατακτήσει το τρόπαιο. Για να μπεις στην ελίτ των πραγματικά "Μεγάλων" χρειάζεται διάρκεια. Άντε και το πήρε το τρόπαιο, το οποίο έχει κατακτήσει και η Στεάουα Βουκουρεστίου και η Πόρτο πριν μερικά χρόνια, ακόμα και η Νότινγκαμ Φόρεστ (2 κολλητά μάλιστα). Τα περισσότερα από αυτά τα μαγαζιά διαλύθηκαν μετά, γι' αυτό η διοίκηση της φρόντισε να δέσει τον Σιμεόνε για τα επόμενα 5 χρόνια (εκτός αν θέλει να τον πουλήσει και γι' αυτό τον ανανέωσε, αφού συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια να βλέπουμε και μεταγραφές προπονητών). Η Ρεάλ θα παραμείνει Ρεάλ, χάσει - κερδίσει, αν και ο ευσεβής πόθος της είναι να κατακτήσει το 10ο τρόπαιο, το "decima" όπως το ονομάζουν οι Ισπανοί. Να πήγαινε να το αγοράσει και να το βάλει στην τροπαιοθήκη της, λιγότερα χρήματα θα ξόδευε πάντως, αφού από το 2002 που κατέκτησε το τελευταίο (μ' εκείνη την γκολάρα του Ζιντάν στον τελικό), μέχρι και σήμερα, έχει ξοδέψει 2-3 φορές τον προϋπολογισμό ενός μικρού κράτους για μεταγραφές. Τι Κακάδες έχουν περάσει, τι Ρονάλντοι, Μπέκαμ, Όουεν, Σαβιόλες και πάει λέγοντας, αλλά ακόμα μνημονεύουν εκείνο το τελευταίο.
Μέχρι πέρυσι στη Μαδρίτη, έβλεπαν εφιάλτες με την Μπαρτσελόνα του Γουαρδιόλα, η οποία τους ταπείνωσε σε όλες τις διοργανώσεις τα τελευταία χρόνια. Ντροπιαστικές ήττες εντός και εκτός έδρας, με το Μπερναμπέου να χειροκροτάει όρθιο Ροναλντίνιους και Μέσιδες. Από πέρυσι, τέτοια εποχή περίπου, νέος εφιάλτης της, τείνει να γίνει η Ατλέτικο Μαδρίτης του Σιμεόνε. Της πήρε το κύπελλο μέσα στο σπίτι της, την κέρδισε και στο πρωτάθλημα φέτος μέσα στο Μπερναμπέου και με την ισοπαλία στο Βιθέντε Καλντερόν στο 2ο γύρο, ουσιαστικά της έβαλε ταφόπλακα για τον τίτλο. Αυτή τη στιγμή η Ατλέτικο μοιάζει πιο άτρωτη από ποτέ για τους Μερένχες. Είναι χαλύβδινη (θα έλεγε και ο Αλέφαντος), με την ψυχολογία στα ύψη μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος και της έχει πάρει και τον αέρα της Ρεάλ. Και μην πεταχτεί κανένας έξυπνος και κάνει καμιά ένσταση για τις 2 νίκες της Ρεάλ στο Copa del Rey. Αυτά ήταν παιχνίδια που δεν ενδιέφεραν τον Σιμεόνε και φάνηκε τώρα στο τέλος, που το ρεζερβουάρ της ομάδας του έχει αδειάσει και στο αμάξι του έχουν ανάψει όλα τα λαμπάκια, κόκκινα, πορτοκαλί και πράσινα. Σκασμένοι είναι οι παίκτες της Ατλέτικο και θα χρειαστούν τουλάχιστον 1 μήνα διακοπές ο καθένας, ειδικά οι πρωτοκλασάτοι, προκειμένου να συνέλθουν και να είναι έτοιμοι για του χρόνου. Ότι έχουν και δεν έχουν θα το δώσουν απόψε όμως, αφού σε τέτοια παιχνίδια, όπως και να κατέβεις να παίξεις, άυπνος και νηστικός, θα βρεις ενέργεια μέσα από την καρδιά σου.
Και αν κάποια ομάδα από τις 2 έχει κάνει κατάθεση ψυχής φέτος, αυτή είναι η Ατλέτικο. 1 εκατομμύριο τεχνάσματα έχει σκαρφιστεί αυτός ο λωποδύτης ο Σιμεόνε για να κρατήσει υψηλό το φρόνημα και την αγωνιστικότητα των παικτών του. Που κερδίζουν πολύ λιγότερα χρήματα από αυτούς της Ρεάλ (εντάξει, δεν πεινάνε κιόλας), που οι περισσότεροι είναι ασχημάντρες και δεν ξέρουν τι θα πει LifeStyle, περιοδικά, διαφημίσεις και φωτογραφίσεις με σώβρακα που υπογράφει γνωστός σχεδιαστής, στην πισίνα του σπιτιού τους. Που φαίνεται ότι είναι μια γροθιά (όπως πολλές άλλες ομάδες στο παρελθόν ήταν έτσι), που νοιώθουν αυτό που κάνουν και πραγματικά το χαίρονται, που τιγκάρισαν το κρύο Βιθέντε Καλντερόν μετά από πολλά χρόνια, που έχουν έναν ηγέτη που ξέρουν ότι τους αισθάνεται και θα παίξουν και γι' αυτόν απόψε.
Ξέρω ότι με τα παραπάνω, ακούγομαι σαν οπαδός της Ατλέτικο. Σα να αναμασάω αυτά που αναπαράγουν όλα τα site και τα έντυπα τον τελευταίο καιρό. Παρακολουθώντας όμως στενά το ισπανικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια, όπως και γενικότερα το ποδόσφαιρο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αυτές ήταν πάντα οι ομάδες που θαύμαζα. Τα πρώτα της δείγματα η Ατλέτικο τα έδειξε πριν 2 χρόνια στον τελικό του Europa League απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο. Τότε με πλήγωσε, αφού ήθελα πολύ να πάρουν το τρόπαιο οι Βάσκοι. Απέναντι σε έναν ακόμα μεγάλο δάσκαλο, τον Μπιέλσα, ο Σιμεόνε έδειξε δείγματα γραφής τότε. Δεν είναι καθόλου τυχαία η πορεία της Ατλέτικο μέχρι σήμερα. Χτίστηκε πετραδάκι πετραδάκι για να φτάσει μέχρι εδώ, άσχετα που τώρα είδαν κάποιοι ξαφνικά το κάστρο να ορθώνεται μπροστά τους και αναφώνησαν γεμάτοι θαυμασμό.
Με τα πολλά, κλείνοντας, ευχή πρώτα απ' όλα (αν και κλισέ), να κερδίσει το ποδόσφαιρο, που στην προκειμένη περίπτωση, μόνο αν κατακτήσει η Ατλέτικο το τρόπαιο, θα βγει το ποδόσφαιρο κερδισμένο. Δικιά μου ευχή, ότι κι αν συμβεί, να μην γίνει μόδα ο Σιμεόνε και η Ατλέτικο, όπως κάποιες άλλες ομάδες φωτοβολίδες, γιατί φαίνεται τα τελευταία χρόνια ότι ο θεσμός κοντεύει να πέσει σε τέλμα, με τους ίδιους και τους ίδιους να πρωταγωνιστούν κάθε χρόνο στην Ευρώπη και κυρίως στο Ισπανικό πρωτάθλημα.