Τζογαδόμουτρο

Σηκώνονταν το πρωί, έπιναν το "σάκε" τους, έκαναν τις δεήσεις τους και τις προπόσεις τους στο όνομα του βασιλιά Χιροχίτο και στη συνέχεια βουτούσαν με τα αεροπλάνα τους στο θάνατο. Επίκαιροι, λόγω των ημερών, οι γιαπωνέζοι καμικάζι, που δεν δέχονταν την ταπείνωση της ήττας, "έπαιζαν" μπαλίτσα μόνο για τη νίκη και όταν καταλάβαιναν ότι τα πάντα ήταν χαμένα, κοιτούσαν να φύγουν με το κεφάλι ψηλά και να προκαλέσουν όσο το δυνατόν περισσότερες απώλειες στον αντίπαλο.

Από τις μεγαλύτερες μπαλαδόφατσες στην Ιταλία αλλά και την Ευρώπη ο κύριος της φωτογραφίας, ο αειθαλής Ζντένεκ Τζέμαν, προπονητής της Πεσκάρα, με πάγια τακτική και φιλοσοφία όλα τα χρόνια, το επιθετικό ποδόσφαιρο. Διαχρονικά έχει αποδειχτεί ότι μετράει η νίκη, το αποτέλεσμα, αλλά τι αξία έχει αν δεν ευχαριστηθείς το παιχνίδι, αν δεν παίξεις καλά;

Ανάμεικτα τα συναισθήματα που μου άφησε η χτεσινή μέρα, με τα παιχνίδια που επέλεξα να κρίνονται κυριολεκτικά στο όριο και την επιτυχία να είναι τόσο κοντά όσο η αποτυχία.

Από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος, οι γαλαξίες, τα άστρα, οι σούπερ νόβες, οι πλανήτες, η ζωή, ό,τι βλέπουμε και αισθανόμαστε τριγύρω μας, ακόμα κι όσα ακόμα δεν μπορούμε να δούμε, υπακούουν στο ένστικτο της επιβίωσης.

Δεν είναι το χτεσινό 5/6 που μου άνοιξε την όρεξη (μόνο η Άρσεναλ χάθηκε για 1 γκολ), αλλά το πρόγραμμα που είναι ευνοϊκό, με όλα τα ματς στα οποία κατέληξα να προσφέρονται σε αρκετά καλές αποδόσεις.

Δεν υπάρχει στοίχημα για  μένα όταν αγωνίζονται εθνικές ομάδες. Το είπα και το τήρησα, δεν έγραψα, δεν ασχολήθηκα, δεν πόνταρα ΤΙΠΟΤΑ. Με το ζόρι είδα την Εθνική μας, σε ένα 90λεπτο υπνηλίας με το Γιβραλτάρ και μια αβαβά νίκη με την Κύπρο, αλλά είναι ο τελευταίος μου σύνδεσμος με το εγχώριο ποδόσφαιρο, μετά την αποστροφή μου από το γελοίο πρωτάθλημα της Super League.

Ούτε το κουπόνι δεν θέλω να δω όταν έχει παιχνίδια εθνικών ομάδων, γι' αυτό είπα σήμερα να πάρω μια γερή στοιχηματική τζούρα, πριν εξαφανιστώ για τις επόμενες 2 εβδομάδες.