Τζογαδόμουτρο

Αυτό που έχει κάνει το ποδόσφαιρο το δημοφιλέστερο άθλημα στον πλανήτη είναι το γεγονός πως θα δεις πιο συχνά από οπουδήποτε αλλού, τον θεωρητικά αδύναμο να επικρατεί του θεωρητικά ισχυρού.

Η ικανότητα του Έλληνα να βρίσκει εξιλαστήρια θύματα έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται και για ανθρώπινο κουσούρι, να προσπαθεί να δικαιολογήσει κάποιος τον εαυτό του ψάχνοντας να ρίξει κάπου αλλού την ευθύνη.

Πολλοί είναι οι άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων που προσπάθησαν να δώσουν τον ορισμό της ποίησης, της τέχνης του ανθρώπου να κατασκευάζει κόσμους και συναισθήματα, σκέψεις και όνειρα, που δεν αποτυπώνονται μόνο με λέξεις, αλλά και με εικόνες και με ήχους και ότι μπορεί να αγγίξει την ανθρώπινη αίσθηση.

Μετά το χτεσινό ξενέρωμα στο Σεβίλλη - Βαλένθια που δεν έμπαινε με τίποτα η μπάλα στα δίχτυα για να πληρωθούμε το OVER 2,5, ακολουθεί μια συννεφιασμένη Παρασκευή που δεν προσφέρει και πολλές στοιχηματικές ευκαιρίες, με αποτέλεσμα να κινηθώ συντηρητικά, ίσα ίσα για να υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον.

Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά, επιστροφή στην καθημερινότητα και τον τζόγο μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα 7 ημερών και αφού γέμισα τις μπαταρίες μου αλλά και το στομάχι μου με ότι κρεατικό μπορεί να φανταστεί κανείς.

Χωρίς σχόλια.

Συνηθίζεται Μεγάλη εβδομάδα να λαμβάνουν μέρος μεγάλες αθλητικές αναμετρήσεις. Κάποτε, τη δεκαετία του 80', γίνονταν τα Final Four του κυπέλλου πρωταθλητριών στο Μπάσκετ (σημερινή Euroleague) την μεγάλη εβδομάδα. Απόψε έχουμε μεγάλα ματς, ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός για το κύπελλο Ελλάδος, Μπενφίκα - Πόρτο για το κύπελλο Πορτογαλίας και φυσικά στις 22:30 το βράδυ, μόλις σχολάσει και η εκκλησία, τον μεγάλο τελικό για το κύπελλο Ισπανίας μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ.

Έχει γίνει μόδα τα τελευταία χρόνια, τέτοιες μέρες που είναι να βγαίνουν πολλοί και να διατυμπανίζουν τα θρησκευτικά τους ή μη συναισθήματα και πιστεύω. Αφορμή φυσικά το Πάσχα των Χριστιανών και τα "πάθη" του Ιησού.

Ο κόσμος γουστάρει να βλέπει μπαλίτσα, ομάδες με κάκαλα και προπονητές που εμπνέουν τους παίχτες. Ξεπεράσαμε την εποχή της τρίπλας, της κλασσικής μουσικής και της ατσαλάκωτης Μπαρτσελόνα. Επιστροφή στο ροκ θέλουν οι περισσότεροι και ένα τελικό Τσέλσι - Ατλέτικο Μαδρίτης στο Champion's League, που θα μας μείνει αξέχαστος για χρόνια.

Είναι 1 η ώρα το βράδυ, μπαίνεις στο αυτοκίνητο για να γυρίσεις σπίτι, βάζεις μπρος τη μηχανή, περιμένεις 1-2 λεπτά να ζεσταθεί και ανοίγεις το ραδιόφωνο. Ψάχνεις να ακούσεις καμιά αθλητική εκπομπή, από αυτές που αναλύουν από το τι σύστημα έπαιξε η Τσέλσι, μέχρι την οικονομική κρίση και τρως το μεγάλο ξενέρωμα, άπαντες απεργούν!

Το όνομα που έχει χτίσει ο Πορτογάλος προπονητής και η φήμη που τον ακολουθεί, τρομάζουν πολύ περισσότερο από τις δυνατότητες της φετινής του ομάδας. Μπορεί η Τσέλσι να κάνει πορεία πρωταθλητισμού στην Αγγλία, σε καμία περίπτωση όμως δεν είναι η ομάδα (προς το παρόν τουλάχιστον), που ήταν στην πρώτη θητεία του Πορτογάλου στον πάγκο της.

Πολύ πριν έρθει το στοίχημα στην Ελλάδα και μπει στις ζωές μας, θα έπρεπε να ζεις σε άλλο πλανήτη για να μην ξέρεις τι ακριβώς συμβαίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα τελευταία 25 χρονιά που παρακολουθώ το ελληνικό πρωτάθλημα βλέπω ότι συνεχώς κατηφορίζει, χωρίς να υπάρχει κάποιο δείγμα, μια αχτίδα φωτός, ότι κάπου σταματάει αυτή η κατηφόρα.

Το πιο καθαρό πρωτάθλημα της Ευρώπης πλησιάζει προς το τέλος του και για να μην υπάρχει ίχνος αμφιβολίας για την καθαρότητα των αγώνων, όλες οι ομάδες αγωνίζονται την ίδια μέρα και την ίδια ώρα.

Στην Ελλάδα του 2014 καλά κρατεί ακόμα το ρητό του "ότι δηλώσεις είσαι" και αντί να μειώνονται, πολλαπλασιάζονται οι "ειδήμονες" που φιλοδοξούν να βγάλουν την χώρα από το αδιέξοδο ή να μετατρέψουν τον τόπο που γεννήθηκαν σε πριγκιπάτο του "Μονακό"!