Η φιλοσοφία της ισοπαλίας

Αν είσαι τζογαδόρος παίζεις τα πάντα. Ξεκινάς από τα σημεία, επεκτείνεσαι στα γκολ και μετά σε άλλα γεγονότα. Όλα τα πονταρίσματα έχουν την λογική τους από πίσω, την φιλοσοφία τους. Κάπου σε στηρίζει η στατιστική, κάπου αλλού η φόρμα, η αγωνιστική κατάσταση, οι απουσίες. Το μόνο γεγονός που αναιρεί όλα τα παραπάνω ίσως, είναι η ισοπαλία.



Σε ελάχιστα αθλήματα θα την συναντήσεις, στο μπάσκετ, στο βόλεϋ, στο τένις, στο πινγκ πονγκ για παράδειγμα δεν υπάρχει. Ένας από τους δύο πρέπει να κερδίσει όπως και να 'χει. Ουσιαστικά μόνο στο ποδόσφαιρο υφίσταται, μιας και οι τζογαδόροι στην συντριπτική τους  πλειοψηφία σ' αυτό το άθλημα ποντάρουν.

Είναι ένα σημείο κι αυτό μπορεί να πει κανείς, όπως και τ' άλλα δύο, με 33% πιθανότητες επιβεβαίωσης θεωρητικά μιλώντας. Πέρα από την πλάκα, σε κάποια πρωταθλήματα μπορεί να έχει και παραπάνω, ποιος όμως ρισκάρει τα λεφτά του επάνω στο Χ; Θα παίξεις ένα σύστημα, άντε να βάλεις μία ή δύο, στις παραπάνω όμως μάλλον θα κωλώσεις. Υπάρχουν φυσικά και κάποιοι που παίζουν σχεδόν αποκλειστικά ισοπαλίες λόγω απόδοσης κυρίως και με μεγάλη επιτυχία μάλιστα.

Τόσα χρόνια που ασχολούμαι με το στοίχημα προσπαθώ να μπω στο μυαλό αυτών, που κυνηγούν σχεδόν αποκλειστικά το συγκεκριμένο σημείο, παρακολουθώ τις επιλογές τους και την λογική τους. Από τους περισσότερους που έχω συζητήσει κατέληξα στο συμπέρασμα ότι παίζουν με στατιστική λογική. Κυνηγούν τα πρωταθλήματα όπως της Β' Γαλλίας, της Β' Ισπανίας ή της Αργεντινής, εκεί όπου εμφανίζονται πιο συχνά οι ισοπαλίες δηλαδή και μπαίνουν λίγα γκολ. Αρκετά ματς παίζει να τα διαλέγουν και τυφλοσούρτι, βλέποντας απλά τις αποδόσεις στον ΑΣΟ και στο ΔΙΠΛΟ, όταν είναι περίπου στα ίδια. Άλλη λογική δεν έχω συναντήσει και οι περισσότεροι πάνω κάτω με τέτοια κριτήρια τις επιλέγουν και ίσως λίγο το ένστικτο.

Η ισοπαλία είναι το ανάποδο, δεν προβλέπεται όπως ο ΑΣΟΣ ή το ΔΙΠΛΟ στις περισσότερες των περιπτώσεων, εκτός αν έχεις να κάνεις με 2 ομάδες σχετικά ισοδύναμες ή με πολύ καλές άμυνες ή που βλέπουν την εστία σαν την τρύπα της βελόνας. Όταν σκέφτεσαι τον ΑΣΟ ή το ΔΙΠΛΟ, ουσιαστικά προσπαθείς να προβλέψεις ποια από τις 2 ομάδες θα κερδίσει, όταν σκέφτεσαι την ισοπαλία, ποντάρεις στο ξενέρωμα, την αλληλοεξουδετέρωση , σε ένα ματς που θα τρως τα νύχια σου μέχρι να σφυρίξει την λήξη το κοράκι, που δεν πρόκειται να κάτσεις να παρακολουθήσεις.
Εκτός κι αν είσαι βιτσιόζος και σκοπεύεις να κάτσεις να δεις ένα ματς που δεν θέλεις να μπει γκολ με τίποτα ή που μόλις βάλει γκολ η μία ομάδα θα υποστηρίζεις την άλλη και αν τυχόν το γυρίσει θα υποστηρίζεις μετά την πρώτη. Ανώμαλα πράγματα!

Η ισοπαλία έχει την μεγαλύτερη απόδοση, δύσκολα θα την δεις κάτω από 3,00 ακόμα κι αν εμφανίζεται πιο συχνά από τον ΑΣΟ και το ΔΙΠΛΟ. Βλέπω στη Β΄Γαλλίας για παράδειγμα, στις 6 πρώτες αγωνιστικές, το 40% των αγώνων ήρθαν ισοπαλίες, πολλές περισσότερες από τους ΑΣΟΥΣ και τα ΔΙΠΛΑ. Παρόλα αυτά οι ισοπαλίες καρφί στο 3,00 εκεί. Σημείο θα σου πει ο άλλος, όπως και τ' άλλα δύο, γιατί δεν το παίζεις. Είπαμε, είναι ανώμαλη η ισοπαλία, δεν είναι μαλάκας ο ΜΠΟΥΚ να την δίνει παντού  και πάντα πάνω από 3,00. Θέλει μαντικές ικανότητες, ισχυρό ένστικτο, δεν διαβάζεται...! Ούτε θέμα γκανιότας είναι, ούτε μαθηματικών, έχει άλλες ιδιαιτερότητες.

Δεν είναι για τους ποδοσφαιρόφιλους τζογαδόρους αυτό το σημείο, γι' αυτό αν σκέφτεσαι ποδοσφαιρικά δύσκολα θα την πιάσεις. Θέλει πονηριά, ανάποδη σκέψη, ένστικτο και φυσικά πολύ τύχη!