GLORY GLORY VAR UNITED!

Τρεις προκρίσεις κρίθηκαν με την βοήθεια της τεχνολογίας, με τη συνδρομή του VAR, κανένας αμερόληπτος θεατής όμως δεν μπορεί να πει με 100% σιγουριά, ούτε με 90%, ούτε με 80%, ούτε καν με 70%, αν οι αποφάσεις των διαιτητών ήταν έγκυρες.
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα, το VAR είναι το "εξτρά μάτι" που βοηθάει τον διαιτητή να αποφασίσει για μία φάση. Δεν είναι αυτό που αποφασίζει, αυτό που καταδεικνύει αλλά αυτό που υποδεικνύει, με την τελική απόφαση να έγκειται στην κρίση του διαιτητή. Δεν ονομάστηκε καθόλου τυχαία Assistance Referee, καθώς είναι βοηθός, όπως οι επόπτες γραμμών, οι οποίοι μετονομάστηκαν τα τελευταία χρόνια σε "βοηθοί διαιτητών". Η ευθύνη της απόφασης βαραίνει σχεδόν αποκλειστικά τον διαιτητή, ότι κι αν δείξει το ηλεκτρονικό μάτι, για ό,τι κι αν σηκώσει την σημαία του ο επόπτης.

Με τα πολλά, στο Ρεάλ - Άγιαξ προχτές το βράδυ, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν η μπάλα πέρασε ή όχι την γραμμή του πλαγίου άουτ, πριν εκδηλώσει την επίθεση του ο Άγιαξ που κατέληξε στο 3ο σημαντικότατο γκολ, αφού τα μισά ριπλέι έδειχναν την μπάλα να ακουμπάει τη γραμμή και τα άλλα μισά να μην την ακουμπάει καθόλου. Εκεί κρίθηκε ουσιαστικά το παιχνίδι, αφού στο 0-2 η Ρεάλ πήγαινε το ματς στην παράταση με 1 γκολ, ενώ στο 0-3 ήθελε 3 για να προκριθεί! τουλάχιστον, στην περίπτωση του Άγιαξ, οι Ολλανδοί άξιζαν την πρόκριση και με το παραπάνω βάσει της εμφάνισης τους, με αποτέλεσμα να μην γίνει και τόσο μεγάλος ντόρος για την πιο κρίσιμη φάση του ματς.

Πάμε στο Πόρτο, με της ομώνυμη ομάδα, να κερδίζει πέναλτι στο 2ο ημίχρονο της παράτασης, σε τράβηγμα της φανέλας του Φερνάντο από τον Φλορέντζι. Μεγάλη ανοησία του Ιταλού ποδοσφαιριστή να κάνει τέτοιο πέναλτι, το οποίο φάνηκε μόνο στα ριπλέι και αν δεν το είχαν σφυρίξει στο ακουστικό του Τσακίρ, δεν θα είχε πάρει χαμπάρι κανείς τίποτα, ούτε όμως και θα διαμαρτύρονταν οι παίκτες της Πόρτο. Για να είμαστε δίκαιοι, την μπάλα δεν την προλάβαινε με τίποτα ο επιθετικός της Πόρτο, το τράβηγμα της φανέλας ήταν τόσο μικρό, ίσα ίσα που να το αισθανθεί ο παίκτης και να κάνει το καραγκιοζιλίκι του και να φανεί και στο ριπλέι σε αργή κίνηση. Για μένα, ο κανονισμός πρέπει να αλλάξει, και να τιμωρείται το "κράτημα" και όχι το "τράβηγμα", ειδικά όταν μιλάμε για καταλογισμό πέναλτι και σε τόσο κρίσιμα σημεία ενός παιχνιδιού, αφού σε καμία περίπτωση δεν φαίνεται να κόβει ο Φλορέντζι την φόρα του επιθετικού, να τον κρατάει ή να τον βγάζει εκτός πορείας. Δυστυχώς κατ' εμέ, ήταν από αυτές τις περιπτώσεις, που το έπιασε η κάμερα, το είδαν στο control room, το σφύριξαν στον Τσακίρ κι αυτός βάσει του κανονισμού έπρεπε να δώσει το πέναλτι. Ένα πέναλτι που κανείς δεν θα το συζητούσε αν δεν δινόταν, κανένας ντόρος δεν θα δημιουργούνταν καμία αξιοπιστία δεν θα πλήττονταν.

Στο Παρίσι τώρα, για το ματς της βραδιάς, την επική πρόκριση με ανατροπή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Καταρχάς, από τη συνολική εικόνα των 2 ομάδων και στις 2 αναμετρήσεις, κρίνω ότι έπρεπε να περάσει η Παρί. Η Γιουνάιτεντ εχτές, εκτός από 2 γκολ που προέκυψαν από λάθη της άμυνας του αντιπάλου, δεν έκανε απολύτως τίποτα. Ανατροπή μάγκικη και αρχιδάτη έκανε ο Άγιαξ την Τρίτη, που έπαιξε 90 λεπτά την Ρεάλ στο Μπερναμπέου σα να ήταν εκείνη η φιλοξενούμενη. Σε κάθε περίπτωση όμως, επειδή δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος, φτάνουμε με το ένα και το άλλο στη φάση του πέναλτι. Ας πρόσεχε και η Παρί, να μην πήγαινε το ματς μέχρι εκεί, να κριθεί στο τέλος, να δώσει δικαίωμα στον πεθαμένο. Όπως και στο Πόρτο, κανείς στον αγωνιστικό χώρο δεν είδε πέναλτι. Ούτε ο διαιτητής, ούτε οι επόπτες, ούτε οι παίκτες και στον αγωνιστικό χώρο και στους πάγκους των 2 ομάδων. Ο κανονισμός είναι ξεκάθαρος και λέει το χέρι να πηγαίνει στην μπάλα και όχι η μπάλα στο χέρι, την στιγμή που εμείς βλέπουμε τον παίκτη της Παρί να προσπαθεί να γυρίσει την πλάτη του και να αποφύγει την μπάλα. Δεν είχε καμία πρόθεση να σταματήσει την μπάλα με το χέρι ο παίκτης της Παρί, ούτε ήταν σε αφύσικη θέση το χέρι του (απλωμένο κτλ), ούτε μπορούμε να γνωρίζουμε με ακρίβεια την πορεία που θα διέγραφε η μπάλα προς την εστία, για να πούμε ότι της έκοψε τον δρόμο προς τα δίχτυα. Σε κάθε περίπτωση, η "κρίση" του Σκόμινα ήταν λάθος και κακώς δόθηκε το πέναλτι, το οποίο δεν ήταν "καταφανέστατο" και δεν πρέπει να κρίνονται προκρίσεις σε τόσο υψηλό επίπεδο με τέτοιες αποφάσεις.
Υποτίθεται ότι το VAR μπήκε στο ποδόσφαιρο για να ξεκαθαρίσει το τοπίο κι όχι να το θολώσει περισσότερο, προσφέροντας μια δυνατή δικαιολογία ή επιχείρημα στο διαιτητή στην τελική του απόφαση. Σίγουρα στο μέλλον θα δοθεί κι άλλη τροφή για συζήτηση, ειδικά όταν η συνολική αίσθηση του κόσμου, παρά την συνδρομή του βίντεο, δεν ταυτίζεται με τις αποφάσεις των διαιτητών. Άσχετα με το τι πιστεύει ο καθένα από εμάς, αν ήταν ή δεν ήταν χέρι τελικά, όταν ακόμα και μετά το βίντεο, η αμφισβήτηση εξακολουθεί να υπάρχει, η λειτουργία και ο σκοπός της ύπαρξης του VAR αποδεικνύεται ελλιπής ή ελαττωματικός.