ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΟΝΤΑΡΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΘΕΩΡΕΙΣ ΗΔΗ ΧΑΜΕΝΑ

 Το Α και το Ω στο τζόγο είναι η σωστή νοοτροπία, αυτή θα σε βοηθήσει να κερδίσεις ή να μη χάσεις τις κάλτσες σου. Κανείς δεν παίζει για να χάσει αλλά οι περισσότεροι είναι χαμένοι, εκτός από τους ΜΠΟΥΚ.

Το είχα γράψει και παλαιότερα, πως ο τζόγος πάνω απ' όλα είναι διασκέδαση και για την διασκέδαση του ο καθένας ξοδεύει όσα χρήματα του περισσεύουν. Το μοναδικό αντίκρισμα που έχει η διασκέδαση είναι να περάσει κάποιος καλά, σα να πηγαίνει στο σινεμά, στα μπουζούκια, σε ένα εστιατόριο. Πληρώνεις για να δεις μια ταινία, να φας ένα φαγητό, να ακούσεις κάποιον να τραγουδάει και κανείς δεν θα σου επιστρέψει τα χρήματα σου πίσω, αν το φαγητό ή η ταινία που διάλεξες να δεις ήταν μάπα. Από την άλλη, μείνεις δε μείνεις ευχαριστημένος εσύ, ο εστιάτορας ή ο τραγουδιστής, τα λεφτά του θα τα πάρει, το μεροκάματο του θα βγει.

Ο τζόγος λοιπόν, είναι σα να βγαίνεις ραντεβού με μια γκόμενα και την κερνάς με την ελπίδα ότι θα πηδήξεις αλλά στο τέλος μπορεί και να μην σου κάτσει. Με λίγα λόγια, αν είσαι κιμπάρης άντρας, δεν περιμένεις να σου κάτσει η άλλη επειδή την κέρασες ένα δυο ποτά, το κάνεις όμως επειδή την γουστάρεις και για να περάσεις καλά (αν σου κάτσει κιόλας, διπλό το καλό). Αν πάλι βάζεις το χέρι στην τσέπη σου και αυτό φτάνει μέχρι το παπούτσι που λέει και ο Γεωργίου, τότε καλύτερα κάτσε σπίτι ή μην προσπαθείς να το παίξεις γκόμενος και άπλας.

Αφορμή για να γράψω όλα τα παραπάνω, ήταν μία από τις πιο δημοφιλείς αναζητήσεις που βλέπω να οδηγούν τους χρήστες του διαδικτύου στο blog μου και αφορά τη φράση "μεροκάματο στο στοίχημα". Δεν θέλω να μπω στη λογική να σχολιάσω την απελπισία που μπορεί να οδηγεί πολλούς να αναζητούν την λύση των οικονομικών τους προβλημάτων μέσω του στοιχήματος, αλλά τη μίζερη εκείνη κατάσταση, που αναλώνουν χρόνο και ενέργεια από τη ζωή τους, για να καταφέρουν να βγάλουν ένα "μεροκάματο" από το στοίχημα. Σίγουρα υπάρχει και το ζήτημα του εθισμού, που σηκώνει μεγάλη συζήτηση, αλλά εκεί βαδίζουμε πλέον σε άλλα μονοπάτια, όχι όμως και τόσο μακρινά.

Το δια ταύτα της ιστορίας λοιπόν είναι (και θα το γράψω πολλές φορές ξανά στο μέλλον, όπως το έχω κάνει και στο παρελθόν), πως ο τζόγος είναι διασκέδαση και αυτός που ξέρει να διασκεδάσει, δεν θα κλάψει ποτέ ούτε ένα ευρώ, γιατί ξέρει πως να ξοδέψει τα χρήματα του, πως να περάσει καλά  και πως δεν θα του λείψει τίποτα όταν θα επιστρέψει στο σπίτι του.