Πότε συνειδητοποιείς ότι μεγάλωσες
Θυμάμαι κι εγώ τον εαυτό μου σ' εκείνη την ηλικία, αλλά και στην εφηβεία μου, που άκουγα για διάφορους παίκτες, ότι μεγαλούργησαν την δεκαετία του 60' ή του 70', στα δικά μου μάτια όμως ήταν κάτι φαλακρά γεροντάκια. Ποιος 20χρονος μπορεί να διανοηθεί σήμερα, πως ο κύριος της φωτογραφίας με τα άσπρα μαλλιά και τα άσπρα φρύδια, έκανε πλάκα στους αντιπάλους του σε Ελλάδα και Ευρώπη. Πως φάνταζε εξωγήινος με τα τότε δεδομένα και ότι έβαζε πάνω από 30 πόντους σε κάθε παιχνίδι με εκπληκτικά ποσοστά ευστοχίας (το πιο σημαντικό είναι αυτό, δεν έπαιρνε πολλές προσπάθειες για να σκοράρει).
Κάθε γενιά έχει ή χτίζει τους δικούς της Μύθους και εμείς οι "παλιοί" δεν έχουμε το δικαίωμα να στερήσουμε από τους νέους ανθρώπους να φτιάξουν τους δικούς τους. Ο Νίκος Γκάλης ήταν ένας από τους δικούς μας, μαζί του και ο Γιαννάκης, ο Φασούλας, ο Χριστοδούλου και αρκετοί ακόμα. Δεν έχει αλλάξει μόνο το μπάσκετ όπως ισχυρίζονται όλοι, αλλά η κοινωνία ολόκληρη και δεν υπάρχουν περιθώρια για συγκρίσεις του τότε με το τώρα. Αν θα μπορούσε ο Νικ να παίξει στο σήμερα και να "αλλάζει τις ισορροπίες", κανείς δεν το ξέρει!
Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, είναι πως όσα χρόνια έπαιξε ο Γκάλης μπάσκετ στην Ελλάδα, το άθλημα έζησε μεγάλες δόξες, έφτασε μέχρι και στο σημείο να ξεπεράσει το ποδόσφαιρο κάποιες χρονιές. Από την ημέρα που σταμάτησε, το άθλημα πήρε μια φθίνουσα πορεία και δεν κατάφερε ποτέ ξανά, να μπει στα ελληνικά σπίτια όπως τότε, παρόλο που ήρθαν πολλές επιτυχίες σε εθνικό αλλά και συλλογικό επίπεδο.
Μεγαλώσαμε μπάρμπα Νίκ, εσύ έγινες Θρύλος πλέον κι εμείς αυτοί που εξιστορούμε τα κατορθώματα σου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Το Tzogadomoutro μιλάει ελληνικά. Το σχόλιο σου είναι εξίσου σημαντικό με τα γραφόμενα του. Δίνει τροφή για σκέψη και συζήτηση.