Ανεξήγητα φαινόμενα

Δύσκολα θα ξεχαστεί το ρεζιλίκι που έπαθαν χτες οι Βραζιλιάνοι και θα περάσει πολύς καιρός προκειμένου να εξιχνιαστούν οι λόγοι που τους οδήγησαν σ' αυτή την ήττα, την πιο βαριά στην ιστορία τους. Η υπόθεση θα μπει σε κάποιο συρτάρι, θα γραφτούν βιβλία, δεν αποκλείεται να δούμε και καμιά ταινία τα επόμενα χρόνια, μέχρι κάποιος Μόλντερ και κάποια Σκάλι να ξαναβγάλουν το θέμα στην επιφάνεια και μάθουμε κι εμείς οι κοινοί θνητοί πως έγινε αυτό το 1-7.


Όσοι παρακολουθούν χρόνια ποδόσφαιρο και είναι μιας κάποιας ηλικίας, τέτοιο ξεφτιλίκι σε τόσο υψηλό επίπεδο δεν έχουν ξαναδεί είμαι σίγουρος. Ασύλληπτο δεν είναι τόσο το σκορ του αγώνα, αλλά η μορφή που είχε αυτός, η διακύμανση του, το μέγεθος των 2 χωρών. Μιλάμε για το Βραζιλία - Γερμανία, τις 2 ομάδες που έχουν μαζέψει μαζί τα μισά παγκόσμια κύπελλα.
Οι Βραζιλιάνοι είναι γνωστοί για τον αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα τους σαν λαός, για την έλλειψη σοβαρότητας πολλές φορές (ανεξαρτήτως αθλήματος), αλλά και τον ακραίο συναισθηματισμό τους. Δεν υπάρχει μέτρο σ' αυτή τη χώρα, ποδοσφαιρικά μιλώντας. Δεν είναι η πρώτη φορά που καταρρέουν για "ανεξήγητους" λόγους. Την πάτησαν το 50' από την Ουρουγουάη μέσα στο σπίτι τους, το 1982 από τους Ιταλούς, το 1998 από τους Γάλλους.
Για το 50' είναι δύσκολο να μιλήσουμε, μιας και δεν υπάρχουν πολλά βίντεο με ντοκουμέντα, για το 1982 και το 1998 όμως, έχουμε πολύ καλή εικόνα. Ομάδες φαντάσματα κατέβασαν οι Βραζιλιάνοι με την Ιταλία το 1982, περισσότερο όμως στον τελικό με τη Γαλλία το 1998 και χτες το βράδυ.
Αγωνιστικά δεν μπορείς να εξηγήσεις πως συνέβη αυτό το 1-7. Παίκτες που παίρνουν εκατομμύρια ευρώ και αγωνίζονται στους κορυφαίους συλλόγους του κόσμου, δεν νοείται να έχουν αυτή την συμπεριφορά μετά το 0-1. Ποια ομάδα σε αυτό το επίπεδο δηλαδή καταρρέει μετά το 0-1 ή έστω ακόμα και το 0-3.
Οι Γερμανοί έκαναν προπόνηση, βρήκαν μπροστά τους μια ομάδα που δεν έκανε ούτε τα βασικά μέσα στον αγωνιστικό χώρο και σε καμία περίπτωση δεν έπιασαν απόδοση που  να δικαιολογεί τα 7 γκολ που πέτυχαν.
Όπως και να 'χει το παιχνίδι τελείωσε κάποια στιγμή και έδωσα μεγάλη προσοχή στο πως θα αντιδράσουν οι παίκτες της Βραζιλίας. Είδα κάποιους να κλαίνε, αλλά δεν με έπεισαν. Εκτός από τον Νταβίντ Λουίζ, δεν είδα κάποιον άλλο συντετριμμένο. Γενικότερα μια απάθεια, ένα ύφος που έλεγε από που να φύγουμε να πάμε στα σπίτια μας, μακριά από αυτή τη χώρα.
Δεν λύγισαν οι παίκτες από την πίεση του κόσμου, έτσι πιστεύω εγώ. Δεν προέκυψε αγωνιστικά αυτό το 1-7, πολύ περίεργη η μορφή του αγώνα και η συνολική συμπεριφορά των Βραζιλιάνων παικτών. Το ταπεραμέντο τους σαν λαός έχει και πολλά σκοτεινά σημεία, εκτός από τα καρναβάλια και τα ποδοβόλεϊ στις παραλίες. Κάτι παίχτηκε πολύ πιο σοβαρό, το οποίο ή δεν θα μάθουμε ποτέ ή όταν θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια.