Ιπτάμενος Ολλανδός - Run Robben Run

Αν ήταν μπασκετμπολίστας θα είχε τερματίσει το σύστημα tendex, αν ήταν αθλητής του στίβου, θα μπορούσε άνετα να λάβει μέρος στα 100 μέτρα, στο άλμα εις μήκος και στα 4Χ100 την ίδια μέρα κι αν ήταν ηθοποιός ο ρόλος που θα του ταίριαζε γάντι, θα ήταν σίγουρα αυτός του Φόρεστ Γκαμπ που υποδύθηκε ο Τομ Χανκς στην μεγάλη οθόνη.




Έχω να δω παίκτη να τρέχει έτσι επί 120 λεπτά, από τότε που ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν 19 ετών και διένυε τις πρώτες του σαιζόν στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Άλογο καθαρόαιμο ο Ολλανδός, έκανε άπαντες να χάσουν το μέτρημα για το πόσες φορές ανεβοκατέβηκε την δεξιά πλευρά στο παιχνίδι με την Κόστα Ρίκα. Θαρρείς και έκανε διακοπές όλο το χειμώνα, δείχνει πιο φρέσκος και πιο ξεκούραστος από οποιονδήποτε άλλο παίκτη παγκόσμιας κλάσεως που αγωνίζεται σε μεγάλο ευρωπαϊκό σύλλογο και έχει 50-60 παιχνίδια στα πόδια του όλη τη σεζόν.
Ακόμα 120 λεπτά  να είχε το παιχνίδι σου δίνεται η εντύπωση ότι θα έτρεχε έτσι, με τις ίδιες δυνάμεις, με την ίδια ταχύτητα, λες και έκανε κούρσα στο 1ο λεπτό του αγώνα. Αφύσικο για ποδοσφαιριστή στα 30 του, να έχει τέτοιες αντοχές, περίεργα πράγματα...
Το θέμα έχει ξεφύγει, οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές σε αυτό το επίπεδο είναι αθληταράδες, είτε είναι Κοσταρικανοί, είτε Ολλανδοί, είτε οτιδήποτε άλλο. Όποιος δεν ντύνεται με νανοβιονικά γιλέκα, δεν κάνει διατροφή, δεν παίρνει συμπληρώματα, είναι αδύνατο πλέον να σταθεί σε τέτοιο επίπεδο.
Στοπ όμως εδώ, να πω κάτι άλλο. Αν έπαιζε αυτή η Κόστα Ρίκα με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα ή την Ρεάλ θα κρατούσε 120 λεπτά το μηδέν στην άμυνα; Το μόνο όπλο που έχουν οι ομάδες αυτού του βεληνεκούς είναι το τρέξιμο και το ταμπούρι. Αυτό που λένε αλληλοκάλυψη κάποιοι απαιτεί πολύ τρέξιμο και μπορεί να το πετύχει οποιαδήποτε ομάδα αν έχει καλούς αθλητές, ας μην έχουν και μυρωδιά από ποδόσφαιρο. Στη φάση των νοκ άουτ αγώνων φάνηκε ξεκάθαρα αυτό. Μέχρι και οι Αλγερινοί έκαναν μαγκιές στους Γερμανούς, κάτι Κόστα Ρίκες και Ελβετίες έφτασαν τα παιχνίδια στο όριο με Ελλάδα, Ολλανδία και Αργεντινή, αν και σε διαφορετική περίπτωση, σε κάποια άλλη διοργάνωση τα τρίμπαλα θα έπεφταν βροχή. Χειρότερη απ' όλες τις ομάδες το Ιράν που έπαιξε αυτό το στυλ ποδοσφαίρου από τους ομίλους, αλλά δεν κατάφερε τίποτα.
Που το πάω όμως, ποιο είναι το συμπέρασμα, ότι σ' αυτές τις διοργανώσεις, ο μικρός, ο άτεχνος, ο μέτριος, θα το πάει στο ταμπούρι, στο physical game, να τρέξει γρήγορα, να κλείσει τους χώρους, να μειώσει τα περιθώρια αντίδρασης του αντίπαλου, του μεγάλου, που θα έχει τους παικταράδες τους κουρασμένους από την μεγάλη και απαιτητική σεζόν. Αν γίνει το Μουντιάλ χειμώνα, εν μέσω των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, κάτι ομάδες τέτοιου τύπου θα χάσουν το μέτρημα από τα γκολ που θα δέχονται.
Που καταλήγω; 12 ματς είδαμε μέχρι στιγμής στη νοκ άουτ φάση, 10 ήρθαν UNDER 2,5 και 2 μόλις OVER 2,5 κι αυτά οριακά. Τρέξιμο πολύ έπεσε στο Βραζιλία - Κολομβία και στο Βέλγιο - ΗΠΑ, τα υπόλοιπα 10 παιχνίδια είχαν ρυθμό ελληνικής Football League. Αυτές τις παπάτζες περί κρισιμότητας του αγώνα και ότι οι ομάδες παίζουν πιο συντηρητικά τις αφήνω στην άκρη. Οι παίκτες είναι σκασμένοι, δεν είναι ρομπότ. Τσίκι τσίκι το πήγαιναν οι Γάλλοι το παιχνίδι με τους Νιγηριανούς, το ίδιο και οι Γερμανοί με τους Αλγερινούς και οι Αργεντινοί με τους Ελβετούς. Ταμπούρια οι άλλοι πίσω, μέχρι το 80 είχε σκιστεί ο στόμας μας από τα χασμουρητά. Στα τελευταία 10-15 λεπτά τρέχουν όλοι για να μην πάει το ματς παράταση.
Κουρασμένοι όλοι τους λοιπόν, εκτός από τον κύριο της φωτογραφίας, ο οποίος δεν ξέρω αν παίρνει κάτι ή αν κάνει γιόγκα, αλλά αν έχει την ίδια απόδοση και στα 2 επόμενα παιχνίδια, μπορεί η Ολλανδία να κάνει το μεγάλο κόλπο φέτος. Μεγάλη γάτα ο Φαν Χάαλ, έκανε τόπο στα νιάτα στην Εθνική, πήρε κάτι παίκτες νεαρούς από το Ολλανδικό πρωτάθλημα που κακά τα ψέμματα δεν είναι τόσο βάρβαρο όσο η Πριμέρα Ντιβισιόν ή η Πρέμιερ Λιγκ και έχουν απόθεμα στις μπαταρίες τους.
Βραζιλία και Αργεντινή παίζουν ποδόσφαιρο αλάνας, στηρίζονται αποκλειστικά σε ατομικές εμπνεύσεις, μόνο οι Γερμανοί επιδεικνύουν μια σταθερότητα και ένα πρόσωπο που μας έχουν συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στις μεγάλες διοργανώσεις.
Φαβορί οι Ολλανδοί για μένα λοιπόν και βλέπω τον Ρόμπεν να την σηκώνει την κούπα και να κάνει με σπριντ 10 φορές το γύρο του θριάμβου στο Μαρακανά.