Ποδοσφαιρική Όαση

Κυριακή στις 22:00 το βράδυ εκατομμύρια τηλεθεατές θα καθηλωθούν μπροστά στις οθόνες τους για να παρακολουθήσουν την μεγάλη μάχη του Ισπανικού πρωταθλήματος μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, το φημισμένο El Clasico. Ευτυχώς με την είσοδο της ευρυζωνικότητας αλλά και της καλωδιακής τηλεόρασης στην Ελλάδα, άνοιξαν τα ματάκια μας τα τελευταία χρόνια, για όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο σαν άθλημα και σαν θέαμα, πέρα από φανατισμούς.

Τα μάτια μας άρχισαν να ανοίγουν στα τέλη της δεκαετίας του 90' με τα παιχνίδια του Champion's League, τότε που ο μέσος Έλληνας ποδοσφαιρόφιλος περίμενε πως και πως τα βράδια της Τρίτης να δει λίγη πραγματική μπαλίτσα. Λίγο νωρίτερα, την δεκαετία του 80', περιμέναμε πως και πως το Μουντιάλ ή το Euro για να θαυμάσουμε παικταράδες όπως ο Μαραντόνα, ο Πλατινί, ο Γκούλιτ και ο Φαν Μπάστεν.
Στην Ελλάδα, οι μόνοι ξένοι παίκτες που βλέπαμε, ήταν αμφιβόλου ποιότητος, σε σχέση με αυτούς που αγωνιζόταν στο εξωτερικό πάντα και μιλάμε κυρίως για Σέρβους και κάτι λατινοαμερικάνους που σε κάποιο προηγμένο πρωτάθλημα της Ευρώπης θα αγωνιζόντουσαν στην καλύτερη περίπτωση στην 3η κατηγορία. Αυτό το ποδόσφαιρο είδαμε και μ' αυτό μεγαλώσαμε δυστυχώς, ευτυχώς όμως, με την εξάπλωση του ίντερνετ κυρίως και των υψηλών ταχυτήτων , μπορούμε πλέον να απολαμβάνουμε (έστω και παράνομα), από τα Live Streams που κυκλοφορούν οποιοδήποτε πρωτάθλημα.

Η νέα γενιά γαλουχείται διαφορετικά, παίζοντας Football Manager και βλέποντας ξένα πρωταθλήματα, σε αντίθεση με αυτή των σημερινών 30+ που έμαθε λανθασμένα το ποδόσφαιρο μέσα από τις αθλητικές φυλλάδες της χώρας, τα αιματοβαμμένα ντέρμπι και τις αντιπαλότητες μεταξύ των οπαδών.
Θυμάμαι είχα φίλους στο γυμνάσιο και στο λύκειο που δεν ήξεραν τι σχήμα έχει η μπάλα, ήταν όμως οι πρώτοι που κρεμούσαν τα πανό στα γήπεδα, που πετούσαν τα χαρτάκια και τους πυρσούς, που έκαναν μανούρες με αντίπαλους οπαδούς. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα για τον μέσο 30αρη, ήταν αντιπαλότητα, φασαρίες και μπινελίκια και ελάχιστη γνώση του αθλήματος.
Ένα άθλημα που ευτυχώς έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το βράδυ της Κυριακής στην ανώτερη του ίσως μορφή. Δύο από τους μεγαλύτερους συλλόγους στο κόσμο και σίγουρα οι καλύτεροι στην Ευρώπη την τελευταία 10ετία. Η Μπαρτσελόνα του Μέσσι και του τίκι τάκα, απέναντι στην Ρεάλ του Κριστιάνο Ρονάλντο και των άλλων πολλών μεγάλων ακριβοπληρωμένων αστέρων.

Από τις ελάχιστες φορές που τα καφενεία θα γεμίσουν με κόσμο που δεν θα βρίζει, αλλά τα μόνα επιφωνήματα που θα βγάζει θα είναι θαυμασμού, από κάποια μεγάλη ενέργεια ή ένα γκολ.
Γιατί αυτό είναι το πραγματικό ποδόσφαιρο και όχι τα παρελκόμενα του με τα οποία μεγαλώσαμε και συντηρούν χρόνια τώρα στην Ελλάδα οι αθλητικοί δημοσιογράφοι.

Μια ποδοσφαιρική όαση λοιπόν μέσα στην ελληνική ποδοσφαιρική μιζέρια την Κυριακή το βράδυ, χωρίς να σημαίνει πως οι Ισπανοί οι Άγγλοι ή οι Γερμανοί είναι πιο πολιτισμένοι από εμάς. Πως δεν κάνουν επεισόδια ή δεν πλακώνονται για τις ομάδες και τις φανέλες πολλές φορές. Είναι όμως ποδοσφαιρικά πολύ πιο μορφωμένοι από τον μέσο Έλληνα οπαδό - φίλαθλο, που παρακολουθεί το απόλυτο τίποτα (όσοι αντέχουν ακόμα να βλέπουν) στο ελληνικό ποδόσφαιρο.