Κάτω η μπάλα

Είχαμε έναν καθηγητή στο λύκειο, φιλόλογο, από εκείνους που κατεβαίνουν και παίζουν μπαλίτσα με τα παιδιά στην αυλή. Παρόλο που δεν διαγωνιζόμασταν για κάποιο τρόπαιο, ούτε υπήρχε κάποια σκοπιμότητα, διαρκώς μας φώναζε, ΚΑΤΩ η ΜΠΑΛΑ!


Έτσι παίζεται διαχρονικά το καλό ποδόσφαιρο, το παλιό και το σύγχρονο, το γρήγορο, το επιθετικό, το δημιουργικό, το θεαματικό. Η μπάλα γουστάρει το χόρτο, τρέχει πιο γρήγορα εκεί και οι ομάδες  που καταφέρνουν να την σηκώνουν λιγότερο στον αέρα, σπάνια δεν είναι οι καλύτερες.
Αν ήμουν κάνας εμίρης από το Κατάρ ή κάνας Χαλίφης από την Σαουδική Αραβία και είχα χρήματα για πέταμα, όπως αυτά που ξοδεύουν τα τελευταία χρόνια σε διάφορες ευρωπαϊκές ομάδες κάτι τέτοιοι τύποι, ποδόσφαιρο όπως το αποψινό μεταξύ Νάπολι και Μάντσεστερ Σίτυ θα απαιτούσα να παίζει η ομάδα μου.
Καλές οι κούπες και οι τίτλοι, όταν βλέπω όμως κάτι ομάδες με μπάτζετ μισού δις, όπως η Τσέλσι ή η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, να παίζουν με τακτικές προοδευτικής και Ιωνικού (Ο Ιωνικός έχει παίξει και μπαλάρα κάτι φεγγάρια στην Α' Εθνική), εξοργίζομαι απίστευτα.
Τι ματσάρα ήταν αυτή απόψε! χόρτασε μπάλα όποιος είδε το Νάπολι - Μάντσεστερ Σίτυ, με τους προπονητές των 2 ομάδων να έχουν περάσει τους εξής απλούς κανόνες  στους παίκτες τους:

1) κάτω η μπάλα
2) πάσες με την μία
3) κίνηση χωρίς την μπάλα στο χώρο.

Δεν χρειάζεται να είσαι ο Γουαρδιόλα ή ο Σάρρι για να ξέρεις τον σωστό τρόπο, αυτόν που κάνει ελκυστική αλλά και αποτελεσματική μια ομάδα, αρκεί να είσαι κι ένας καθηγητής λυκείου, ένας μαθητής, ένας απλός φίλος του ποδοσφαίρου.

ΚΑΤΩ Η ΜΠΑΛΑ!