Η στοιχηματική παιδεία του Έλληνα

Το νόμιμο στοίχημα στην Ελλάδα μετράει 20 χρόνια παρουσίας πλέον και μέσα σ' αυτό το διάστημα, ο Έλληνας εξελίχθηκε σαν παίχτης, "μορφώθηκε" ποδοσφαιρικά και απέκτησε έντονο ενδιαφέρον για τα πρωταθλήματα που διεξάγονται εκτός της χώρας μας.



Μπορεί στις τέχνες, στα γράμματα και τις επιστήμες, να έχουμε μείνει λίγο πίσω τα τελευταία χρόνια σαν λαός, όταν πρόκειται όμως να μιλήσουμε για χρήμα και τρόπους απόκτησης αυτού, τότε είμαι σίγουρος ότι διαπρέπουμε.
Το στοίχημα δεν έχει πολλά χρόνια που έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό, τουλάχιστον σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Ένα νέο σχετικά τυχερό παιχνίδι για τα ελληνικά δεδομένα και αρκεί να σκεφτεί κανείς, πως στην αρχική του έκδοση, διαθέσιμα για ποντάρισμα ήταν μόνο τα σημεία 1Χ2 (απίστευτο κι όμως ελληνικό), ενώ ο ελάχιστος αριθμός επιλεγμένων αγώνων έπρεπε να είναι 4 και ο μέγιστος 10.
Δεν γνωρίζω κατά πόσο φοβόντουσαν οι τότε ΜΠΟΥΚ τους Έλληνες παίκτες, αλλά τα πρώτα δελτία που συμπλήρωναν οι περισσότεροι έμοιαζαν με αυτά του ΠΡΟ-ΠΟ, στα οποία μάλιστα, πόνταραν αρκετά χρήματα
Οι 6αδες, οι 8αδες και οι 10αδες πήγαιναν σύννεφο και ο δαιμόνιος ΟΠΑΠ (αυτός που γαλούχησε στοιχηματικά τον Έλληνα παίκτη), προκειμένου να καλύψει την ανάγκη και την απληστία των παικτών, ανέβασε τον μέγιστο αριθμό των επιλεγμένων αγώνων σε 15. Μπορεί να πέρασαν και 2-3 χρόνια μέχρι να δώσει για πρώτη φορά τη δυνατότητα για ποντάρισμα σε Under 2,5 ή Over 2,5, γι' αυτό όταν εισήχθησαν για πρώτη φορά τα συγκεκριμένα γεγονότα στο κουπόνι, οι περισσότεροι τα κοιτούσαμε σαν κινέζικα.
Μπορεί να πέρασαν και 15 χρόνια για να μπουν και οι ελληνικοί αγώνες στο κουπόνι (γεγονός που καταδεικνύει πόσο "καθαρό" ήταν το πρωτάθλημα ανέκαθεν), με αποτέλεσμα, οι περισσότεροι να γίνουν αυθεντίες σε "ξένα" πρωταθλήματα, κάτι όχι και τόσο κακό θα έλεγα εγώ. Αρκεί να σκεφτεί κανείς, πως όταν εμφανίστηκε η πρώτη συνδρομητική τηλεόραση στην Ελλάδα, όλοι έτρεχαν να αγοράσουν αποκωδικοποιητές για να βλέπουν το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά από τη στιγμή που εμφανίστηκε το στοίχημα και μετά, αυξήθηκε πολύ περισσότερο το ενδιαφέρον για την Premier League, την Μπουντεσλίγκα, την Primera Division κτλ.
Ξεστραβωθήκαμε σαν λαός, μέσω του ενδιαφέροντος για το στοίχημα, είδαμε πως κλωτσάνε το τόπι στο εξωτερικό και πάθαμε μεγάλη πλάκα. Νομίζω πλέον, υπάρχουν νεαρά παιδιά, που μπορεί να μην υποστηρίζουν καμία ελληνική ομάδα ή να μην παρακολουθούν καθόλου ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά να τους νοιάζει περισσότερο και να παθιάζονται με την Λίβερπουλ, την Μάντσεστερ, την Ρεάλ και άλλες ομάδες του εξωτερικού.
Σαν παίκτες, σαν τζογαδόροι, έχουμε βελτιωθεί επίσης και οι περισσότεροι έχουμε ξεπεράσει προ πολλού την ιδέα πως το στοίχημα είναι η χήνα που γεννάει τα χρυσά αυγά. Εκεί που ρίχναμε ένα 50ευρω σε 10 αγώνες για να το κάνουμε 5 ή και 10 χιλιάρικα, πλέον ψαχνόμαστε για το μεροκάματο, για να διπλασιάσουμε ή να τριπλασιάσουμε τα λεφτά μας (όσοι ποντάρουν σεβαστά ποσά) ή όταν θέλουμε να κυνηγήσουμε μεγάλα κέρδη, παίζουμε συστήματα. Είναι απίστευτο το πόσα διαφορετικά συστήματα έχω δει και έχω ακούσει να μου αναλύουν ηλικιωμένοι σε κάποιο πρακτορείο.
Εν κατακλείδι, αν και οι κακές συνήθειες δεν κόβονται και όλο και κάποια δελτία τύπου τζόκερ με 15 αγώνες θα παίζονται σε κάποιο πρακτορείο,  ο Έλληνας παίκτης έχει εξελίξει το παιχνίδι του σε ικανοποιητικό βαθμό  έχει καταλάβει πολύ καλύτερα πως παίζεται το στοίχημα και τι πρέπει να προσδοκά από αυτό.